Osmanlı tarihinde çok önemli yerleri olan ancak haklarında iyi çalışmaların yapılmadığı Osmanlı Askeri Erkanı. Osmanlı tarihçisi Ahmed Refik′in araştırmacı kalemiyle gün yüzüne çıktı.
Kumandanların sorumluluk yüklü hayatları, kılıçla merhameti yanyana taşıma konusundaki çabaları...
Kumandanlar zafer geçidinde... -
Ahmed Refik, 1880 yılında İstanbul′da doğdu. Beşiktaş Askeri Rüştiyesi′ni ve Kuleli Askeri İdadisi′ni bitirdi. Babası Sultan Abdulaziz′in Vekilharcı Ürgüplü Ahmet Ağa′dır. Ahmed Refik, Toptaşı Askeri Rüştiyesi ile Soğukçeşme Askeri Rüştiyesi′nde coğrafya öğretmenliği yapmıştır. Dört yıl süren bu görevden sonra 1902 yılında Harbiye Mektebi Fransızca öğretmenliğine nakledildi. 1903′de birinci mulazım, 1907′de yüzbaşı oldu. Bu yıllarda bazı gazete ve mecmualarda ilk yazılarını yayınlamaya başladı. İrtika, Malumat, Hazine-i Fünun, Mecmua-i Ebuzziya bu yayınlardan başlıcalarıdır. Ayrıca Tercüman-ı Hakikat ve Millet gazetelerinin başyazarlığını yaptı. Vak′anüvis Abdurrahman Şeref Efendi′nin ölümü üzerine Tarih Encümeni Başkanlığı′na seçildi. Ünlü tarihçi hayatının son yıllarını sefalet içinde geçirdi. Değerli kütüphanesini parç parça sattı. Sonunda 10 Ekim 1937′de öldü. Vasiyeti gereği cenazesi Büyükada′nın Tepeköyü mezarlığına defnedildi. Çağdaşları tarafından "Tarihi Sevdiren Adam" diye nitelendirilen Ahmed Refik, dünya tarihinden çocuk kitaplarına kadar geniş bir sahada kalem oynattı. Akıcı bir üslupla yazdığı ve "Geçmiş Asırlarda Türk Hayatı" başlığı altında yayınladığı "Bizans Karşısında Türkler", "Sokullu", "Cem Sultan", "Alimler ve Sanatkarlar", "Kadınlar Saltanatı", Felaket Seneleri", "Lale Devri" gibi eserleriyle büyük bir ün kazanmıştır.
Optik Formlar
